domingo, 18 de noviembre de 2018

A PSICOLOXÍA (DEFINICIÓN)

A psicoloxia é a ciencia que estuda a conducta humana, así como os procesos mentais e, en xeral, todo o relativo á experiencia humana. Asimismo, a Psicoloxía explora conceptos como a percepción, a motivación, a personalidade, a intelixencia, as relacións entre persoas... Ademáis, dunha disciplina académica, tamén é unha profesión: os psicólogos son os profesionais que se encargan de aplicar os seus coñecementos cara a terapia psicolóxica.



TIPOS DE PSICOLOXÍA E PSICÓLOGOS


-PSICOLOXÍA CLÍNICA:
Os profesionais que se dedican á rama clínica, teñen como función evaluar e intervenir ante os diferentes trastornos que poida padecer un determinado pacente.
Utilizan tests e probas para realizar un diagnóstico á persona. Ademáis, teñen poder para elaborar informes e para realizar un tratamento coa persona que acude á consulta.As patoloxías que traballan soen estar recollidas no manual DSM, guía utilizada na psicoloxía para mellorar os diagnósticos.
Dentro da psicoloxía clínica, pode haber ademáis especializacións tales como adiccións, trastornos de conducta, trastornos da alimentación, etc. E aunque é certo que calquer psicólogo clínico pode tratar a un amplio rango de pacentes con diversas psicopatoloxías, si se recurre a un profesional que conta con mais experiencia nun campo en concreto, o tratamento pode ser mais óptimo.


Para ser psicólogo clínico es necesario que, además de haber cursado la carrera de psicología, realizar un máster oficial dedicado a este campo o la oposición del PIR (psicólogo interno residente).

-PSICOLOXÍA SOCIAL:
Estos profesionais dedican o seu traballo a aqueles procesos que están relacionados coa conducta dos seres humanos ao vivir uns cos  outros.
Entenden a psicoloxía como o comportamento xeral propio dun conxunto de persoas (as masas). Ademáis, non só se fixan nas personas, se non que para eles o ambiente onde viven os individuos é tambén importante.
Son claves para estos profesionais os conceptos propios surxidos das relacións entre humanos, xa sexa un humano co outro, ou un grupo completo.
Estudan relacións interpersonais, relacións que teñen uns grupos cos outros, ou as relacións que poden darse dentro dun mesmo grupo.
A cultura é un término moi importante para eles, e poden aplicar o seu coñecemento en comunidades e colectivos.


Como xa se mencionou anteriormente, todos os psicólogos poden realizar a tarefa de investigación dentro do seu campo. Sen embargo, os de este tipo, debido a súa especialización, son os que poden aportar moita información en canto a todo o relacionado co  ámbito social, cultural e incluso político.

-PSICOLOXÍA DO DESENROLO:
Estos profesionais basan a súa acción naqueles factores que están relacionados coa  evolución personal dun individuo.
Encarganse de que os cambios propios das edades evolutivas e de desenrolo dunha persoa ocurran con normalidade, non porque sexan responsables de elo, se non porque mitigan aqueles problemas que teñen relación co desenrolo do ser humano no su ciclo vital.
Ademáis, estudan as diferentes etapas de crecemento e desenrolo do ser humano.
O psicólogo evolutivo do desenrolo  intenta comprender de que forma as persoas se desenvolven no mundo no que viven e cómo iso vai cambiando conforme pasan los años.
Por lo tanto, los psicólogos del desarrollo trabajan con pacientes de todas las edades y rangos, como son la infancia, la adolescencia e incluso la vejez.


Además, pueden trabajar en contextos donde se dé más probabilidad de encontrar rangos de edades reunidos, como puede ser un colegio o un geriátrico.


-PSICOLOGÍA EDUCATIVA:
Como bien indica su nombre, la psicología educativa realiza su labor en el campo de la educación. Este tipo de profesionales suelen desarrollar su trabajo en lugares donde se imparten conocimientos, como puede ser un colegio o un instituto.
Este tipo de psicólogos se centran en los procesos de adquisición de aprendizaje e información que tiene la persona. Además, también velan por que el ambiente donde se realiza ese aprendizaje sea óptimo para lograr un mayor rendimiento.
Dentro de este campo también podemos encontrar psicólogos que realizan las funciones de orientador, los cuales ayudan a la persona a decidir que camino escoger o que opción tomar ante un problema en concreto.
Pueden trabajar de forma individual o bien en conjunto con otros profesionales dedicados a la enseñanza. 
-LA PSICOLOGÍA FORENSE:
Los psicólogos forenses, están implicados en el ámbito legal. Normalmente trabajan en los juzgados, ya que la información que proporcionan pueden ayudar a los jueces a tomar decisiones de la forma más objetiva posible.
Por supuesto, los psicólogos forenses proporcionan información basada en la evaluación (también objetiva) de las personas que tienen el juicio, ya sean acusados o incluso padres que están luchando por la custodia de un hijo.
Este tipo de psicólogos tienen como herramienta más común la elaboración de informes, ya que son éstos los que determinarán todo el trabajo evaluativo que ha realizado dicho psicólogo.


-PSICOLOGÍA EXPERIMENTAL:
Los psicólogos dedicados a la investigación, tienen como función principal realizar los experimentos oportunos para añadir más conocimiento a la ciencia de la psicología.
Puede que dichos psicólogos estén formados en investigación y que los temas sobre los que trabajan sean de diversa índole. Sin embargo, también se da el caso de psicólogos que se especializan en un determinado campo y después realizan una labor de investigación adaptada a aquellos conocimientos que tienen más afianzados.
Lo comentado en el párrafo anterior es importante, ya que existen muchos psicólogos que no dedican todo el tiempo a investigación, ya sea porque realizan tareas propias de su área de especialización y desempeñan otras funciones totalmente ajenas a la investigación.
Este tipo de profesionales suelen trabajar en centros dedicados a la investigación impulsados por el I+D o bien en universidades. Además, existen empresas que pueden llegar a financiar dichas investigaciones con el fin de utilizar los datos y resultados obtenidos para aplicarlos a la propia empresa.

-PSICOTERAPEUTAS:
Este tipo de psicólogos también trabajan desde un ámbito clínico, ya que la finalidad de su trabajo es ayudar a las personas que acuden a consulta con los problemas que puedan tener. La psicoterapia ofrece diversas técnicas de diferentes corrientes con el fin de mejorar la calidad de vida de los pacientes.
A diferencia de la psicología clínica, la psicoterapia no está regulada por ley. Es entendible puesto que los psicoterapeutas no trabajan con psicopatologías graves derivadas de un diagnóstico clínico. Aun así, la labor de los psicoterapeutas es esencial en casos donde se trabajan problemas en las relaciones humanas o aquellos que están relacionados con las emociones.
De hecho la labor de un psicólogo clínico no está reñida con la de un psicoterapeuta, sino al contrario, juntos pueden ayudar mucho más al paciente que de forma aislada.
Los psicoterapeutas pueden trabajar a su misma vez desde diferentes enfoques como son el humanismo, el psicoanálisis y la terapia cognitiva conductual.

-NEUROPSICOLOGICOS:
Los neuropsicólogos se dedican a la neurología desde un ámbito psicológico . Trabajan normalmente con psicopatologías que tienen asociadas disfunciones orgánicas neurocerebrales. 
Cuando hablamos de una disfunción orgánica, nos referimos a que la persona muestra un daño físico. Es decir, que si la persona en este caso presenta algunos síntomas psicopatológicos, éstos pueden estar provocados por un daño real en el cerebro  
Al igual que en la psicología clínica, los neuropsicólogos deben especializarse después de haber cursado la carrera base. No solo trabajan desde un ámbito de aplicación directa con personas que necesitan rehabilitación a nivel cognitivo o que muestran daño cerebral, sino que además pueden dedicar también su tiempo a la investigación.

-PSICOLOGOS ORGANIZADORES DEL TRABAJO:
Los psicólogos especializados en esta rama están dedicados a todos aquellos factores que tengan relación con el mundo laboral .
Normalmente la mayoría de las profesiones se llevan a cabo de manera colectiva, ya que dentro de una empresa suelen haber varios trabajadores. Es por esto que al existir personas, existirán también relaciones entre las mismas, lo que deriva en que un psicólogo del trabajo tenga como finalidad que los problemas derivados de esas relaciones desaparezcan.
En una organización laboral podemos encontrar psicólogos trabajando en tareas de selección, formación de empleados o incluso para mejorar la salud de los mismos a nivel laboral. Suelen estar recogidos dentro del departamento de Recursos Humanos, el cual se designa normalmente con las siglas RRHH.
Para las empresas contar con un psicólogo dedicado a este campo es importante, ya que puede hacer que incluso de forma indirecta el rendimiento y los beneficios de la propia organización mejoren y aumenten.


-PSICOLOGIA DEL DEPORTE:
Los psicólogos deportivos tienen la función de mejorar el rendimiento de aquellos deportistas con los que trabajan.
Se trata de mejorar el nivel de salud psíquica para que el deportista pueda alcanzar un máximo nivel de rendimiento a la hora de hacer deporte. Los deportistas que solicitan ayuda psicológica deportiva pueden ser de diversa índole, como por ejemplo el fútbol, el tenis o incluso el atletismo.
Cuando trabajan, lo hacen con todas aquellas personas implicadas, ya que la idea es que toda el entorno y organización que rodea al deportista es importante para el rendimiento del mismo. 
Además, los temas que trabajan suelen estar relacionados con el tipo de deporte que se realiza, ya que la preparación psíquica de un futbolista difiere en varios factores a la que puede tener un jugador de golf profesional.
Te sorprendería saber la cantidad de deportistas conocidos y de élite que disponen de un psicólogo del deporte para ellos y para cuando lo necesiten.

-SEXÓLOGOS:
Como su nombre bien indica, estos psicólogos están dedicados al ámbito sexual de los pacientes que acuden a su consulta.
Pueden trabajar con trastornos sexuales, tanto en hombres como con mujeres. Además también suelen poder pasar consulta con una pareja en conjunto.
Este tipo de psicólogos no solo se dedica al diagnóstico y tratamiento de los trastornos sexuales, sino que además pueden tener una función educativa en relación con la sexualidad. Es por esto que pueden incluso dedicarse a dar charlas acerca de una adecuada salud sexual.

¿Qué é a Psicoloxía Humanista?

As primeiras pistas á hora de situar a Psicoloxía Humanista no mapa das correntes psicolóxicas as encontramos nun dos seus principais abanderados: Abraham Maslow (creador da Pirámide de Maslow das necesidades humanas). No seu libro A Personalidade Creadora, Maslow fala de tres ciencias ou grandes categorías aisladas desde las que se estudia a psique humana. Unha delas é a corrente conductista e obxetivista, que parte do paradigma positivista da ciencia. 






En segundo lugar  encontrase o que él chama "as psicoloxías freudianas", que poñen énfasis no papel do subconsciente para explicar o comportamento humano e especialmente, a psicopatoloxía. 

Finalmente, Maslow fala da corrente á que él se adscribe: a Psicoloxía Humanista. Esta terceira corrente, sin embargo, ten unha peculiaridade. A Psicoloxía Humanista non nega os dous enfoques anteriores, senon que os abarca partindo doutra filosofía da ciencia. Mais alá de ser unha serie de métodos a través dos cales estudar e intervir sobre o ser humano, ten a súa razón de ser nunha maneira de entender as cousas, unha filosofía singular. Concretamente, esta escola se fundamenta en dous movementos filosóficos: a fenomenoloxía e o existencialismo.



Fenomenoloxía

Dende a fenomenoloxía se remarca o feito de que nunca somos capaces de experimentar "a realidade en sí" de maneira directa (xa que os nosos sentidos actúan como filtro de esta información), mentras que ocurre o contrario con aqueles aspectos subxetivos dos que somos conscentes. É decir, apelase á experiencia intelectual e emocional como as fontes lexítimas de coñecemento, unha reivindicación que recolle tamén a Psicoloxía Humanista.

Existencialismo
Pola sua parte, o existencialismo é unha corrente filosófica que propón unha reflexión sobre a propia existencia humana. Dous dos seus postulados que mais influyen sobre a Psicoloxía Humanista son os seguintes:

A existencia humana é reflexiva gracias á consciencia. Da consciencia surge a angustia vital de buscarlle un sentido á existencia.
A existencia do ser humano é cambiante e dinámica pola sua propia natureza, é decir, vaise desenrrolando. A través do desenrrolo da existencia, concretado na súa toma de decisions, chégase á esencia, que pode ser auténtica ou inauténtica dependendo da súa congruencia co proyecto de vida da persona.

En definitiva, tanto a fenomenoloxía como existencialismo poñen o énfasis na consciencia e a capacidade do home para decidir, en todo momento, qué facer, movido en última instancia pola súa intencionalidade e non pola súa bioloxía ou entorno, apartándose así do innatismo e o ambientalismo. A Psicoloxía Humanista recolle esta herencia e a orienta ao estudio e intervención sobre a toma de decisions, a capacidade para crear un prollecto de vida consistente, a consciencia humana e a reflexión a partir de esta experiencia, que é subxetiva en parte. 


Ademáis, como esta corriente de psicólogos asimila ideas como a búsqueda existencial, o seu discurso soe facer referencia ás "potencialidades" do ser humano, é dicir, aquelas etapas do seu desenrrolo que o separan do estado ao que aspira. A natureza de este desenrrolo non é biolóxica, senon bastante mais inefable: tratase dunha progresión de estados subxetivos nos que a persoa se pregunta constantemente o por qué do que lle ocurre, o significado do que está vivindo, e qué pode facer para mellorar a súa situación. 

Tendo en conta que "o que está vivindo" é algo totalmente privado e fora do alcance de miradas axenas, entiendese que desde unha perspectiva humanista esta búsqueda existencial sexa responsabilidade do propio suxeto que a experimenta e que o psicólogo teña un papel secundario como facilitador do proceso. ¿Complicado, verdade? Poi este é o animal en busca do significado ao que se enfrenta a Psicoloxía Humanista.

Resumindo
Así pois, a Psicoloxía Humanista toma características do existencialismo e a fenomenoloxía e propón un estudio do ser humano entendéndóo como un ser consciente, intencional, en constante desarrollo e cuyas representacións mentais e estados subxetivos son unha fonte válida de coñecemento sobre sí mesmo. 

Un psicólogo que se adscriba a esta corrente moi probablemente negará que o estudio do pensamento teña que partir só da materia e a experimentación, xa que esto supondría unha dosis inasumible de reduccionismo. En cambio, seguramente poñerá énfasis na variabilidade das experiencias humanas e na importancia do contexto social no que habitamos. Ao acercar a psicoloxía ao que se deu a coñecer como ciencias sociais, pódese dicir que a Psicoloxía Humanista admite a conexión entre filosofía, teoría moral, ciencia e técnica, e rexeita a visión da ciencia como algo neutral afastado de calquer posicionamiento ideolóxico ou político.



Deixo un video que pode explicar doutra forma mais entretida e divertida en que consiste a Psicoloxía Humanista.

https://youtu.be/IJ_K0cd6grQ


QUE É O CONDUCTISMO NA PSICOLOXIA????


O conductismo é unha corriente da Psicoloxía que se centra no estudio das leies comuns que determinan o comportamento humano e animal. No seu orixen, o conductismo tradicional deixa de lado o intrapsíquico para focalizarse na conducta observable, é dicir, prioriza o obxetivo por encima do subxetivo. Isto opón o conductismo a planteamientos previos como os psicodinámicos e os fenomenolóxicos. De feito, desde a perspectiva conductista aquelo que soemos entender como "mente" ou "vida mental" é tan só unha abstracción do que realmente debería estudar a psicoloxía: os vínculos entre estímulos e resposta en contextos determinados.



O concepto de "enfermidade mental" visto polos conductistas

Os conductistas a menudo foron vinculados ao mundo da psiquiatría pola sua utilización do método experimental para obter coñecementos, pero esta asociación non é acertada, xa que en moitos aspectos, os conductistas diferencianse claramente dos psiquiatras. Unha destas diferencias é a oposición do conductismo ao concepto de enfermidade mental.

Desde esta filosofía aplicada á psicoloxía, non poden existir conductas patolóxicas, xa que estas son xuzgadas sempre según a súa adecuación a un contexto. Mentres que as enfermidades deben ter causas biolóxicas relativamente ben aisladas e coñecidas, os conductistas sinalan que non hai suficiente evidencia a favor da existencia destos biomarcadores no caso dos trastornos mentais. Por conseguinte, opoñense á idea de que o tratamento de problemas como as fobias ou o TOC deba centrarse en psicofármacos.



Conceptos básicos del conductismo

A continuación definimos os principais términos da teoría conductista.



1. Estímulo
Este término refírese a calquer sinal, información ou evento que produce unha reacción (resposta) dun organismo.

2. Respuesta
Calquer conducta dun organismo que surxe como reacción a un estímulo.

3. Condicionamiento
O condicionamiento é un tipo de aprendizaxe derivado da asociación entre estímulos e respuestas.

4. Reforzo
Un reforrzo é calquer consecuencia dunha conducta que aumenta a probabilidade de que ésta volva a darse.

5. Castigo
Oposto ao reforzo: consecuencia dunha conducta que disminuie a probabilidade de que volva a darse.

Wundt: el nacimiento de la Psicología Experimental
Wilhelm Wundt (1832-1920), considerado por moitos “o pai da Psicoloxía”, sentou as bases do que acabaría sendo o conductismo. Creou o primer laboratorio de Psicoloxía científica e utilizou de forma sistemática a estadística e o método experimental para extraer regras xerais sobre o funcionamento dos procesos mentais e a natureza da conciencia.

Os métodos de Wundt dependían en gran medida da introspección ou autoobservación, técnica na que os suxeitos experimentais proporcionan datos sobre a sua propia experiencia.

Los animales en el conductismo
Os conductistas clásicos empleaban frecuentemente animais nos seus estudios. Os animais son considerados equivalentes ás persoas en canto á sua conducta e os principios de aprendizaxe extraídos de estos estudios se extrapolan en moitos casos aos seres humanos; eso sí, sempre procurando respetar unha serie de presuposicions epistemolóxicas que xustifiquen esta extrapolación. Non hai que olvidar que entre especies hai moitos aspectos do comportamento que varían.

A observación sistemática da conducta animal daría paso á Etoloxía e a Psicoloxía Comparada. Konrad Lorenz e Niko Tinbergen son dous dos representantes mais importantes de estas correntes.

Watson: la Psicología vista desde el conductismo
John Broadus Watson (1878-1958) criticou o uso da metodoloxía introspectiva de Wundt e os seus seguidores. Nunha conferencia en 1913 que se considera o nacemento do conductismo, Watson afirmou que para ser verdadeiramente científica a Psicoloxía debía centrarse na conducta manifiesta en lugar de nos estados mentais e conceptos como “conciencia” ou “mente”, que non podían ser analizados de forma obxetiva.

Watson tamén rexeitaba a concepción dualista que separaba o corpo e a mente (ou a alma) e plantexaba que a conducta das persoas e a dos animais debía ser estudada do mesmo modo xa que, si se deixaba de lado o método introspectivo, non había unha diferenza real entre ambas.

 Nun coñecido e controvertido experimento Watson e o seu axudante Rosalie Rayner conseguiron provocar unha fobia ás ratas a un bebé de nove meses (o pequeno Albert”). Para elo emparexaron a presencia da rata con sonidos fortes. O caso do pequeno Albert demostrou que a conducta humana non só é predecible se non tamén  modificable.










lunes, 29 de octubre de 2018

INTRODUCCIÓN DO BLOG

Primeiramente,comezarei explicando o concepto de Psicoloxía e ,posteriormente,a súa evolución no paso do tempo.
Centrareime principalmente na mente,e nos distintos tipos de enfermidades e trastornos que ocorren nela,xunto con apreciacións e xustificacións de grandes filósofos e psicólogos.






A PSICOLOXÍA (DEFINICIÓN) A psicoloxia é a ciencia que estuda a conducta humana, así como os procesos mentais e, en xeral, todo o relativ...